Χαλκηδόνα, η "τυφλή" αποικία των Μεγαρέων

Αν η Κωνσταντινούπολη είναι η βασιλεύουσα, η Χαλκηδόνα στα ασιατικά παράλια του Βοσπόρου σίγουρα είναι η πριγκίπισσα. Η πόλη, που σήμερα φέρει την ονομασία Καντίκιοϊ, κρατά τους δικούς της ρυθμούς -ανατολίτικους και δυτικότροπους- με μεγαλύτερη αυθεντικότητα απ' ό,τι η Κωνσταντινούπολη που «λαμπυρίζει» ακριβώς απέναντί της. Οπου στρέψεις το βλέμμα ανακαλύπτεις ίχνη του ελληνικού παρελθόντος της, καθώς στις αρχές του 20ού αιώνα φιλοξενούσε 25.000 ομογενείς. Οι περίλαμπρες ορθόδοξες εκκλησίες και οι περήφανοι -περίπου 500- Ελληνες που ζουν σήμερα στη Χαλκηδόνα συνεχίζουν μία παράδοση αιώνων, στην οποία δεν ταιριάζει η μιζέρια. «Η ζωή είναι ωραία στη Χαλκηδόνα», λέει η 85χρονη Αναστασία Οζούνογλου και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα λόγια μιας γυναίκας που έζησε τα «Σεπτεμβριανά» του 1955, τα οδυνηρά για την ομογένεια επακόλουθα της εισβολής στην Κύπρο, και παραμένει στον τόπο της.

Τη Χαλκηδόνα την «κυνηγά» πάντα η Ιστορία με την εγκατάσταση των Μεγαρέων. Δημιούργησαν την αποικία τους, τη Χαλκηδόνα, στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου, στην επαρχία της Βιθυνίας, το 865 π.Χ, για να δεχτούν την κριτική ότι ήταν τυφλοί, αφού δεν είδαν το «διαμάντι» που ήταν απέναντί τους, δηλαδή την Κωνσταντινούπολη, την οποία δημιούργησαν αργότερα ως Βυζάντιο.

Στίλπων ο Μεγαρεύς

Διακεκριμένος φιλόσοφος, ο οποίος δίδαξε τόσο στη Μεγαρική Σχολή όσο και στην Αθήνα. Ο χρόνος ζωής και δράσης του προσδιορίζεται μόνον έμμεσα, με την έννοια ότι ήταν σύγχρονος του Δημητρίου του Πολιορκητού και του Πτολεμαίου του Σωτήρος (3ος – 2ος αιώνας π.Χ.). Αναγνώριζε την ύπαρξη μόνο ενός απόλυτου και ακίνητου όντος και απέκρουε την πολλαπλότητα των όντων. Κατά συνέπεια, απέκρουε και την πολυθεΐα. Ως υπέρτατο αγαθό ο Στίλπων θεωρεί την απάθεια της ψυχής. Κανένα σύγγραμμά του δεν έχει διασωθεί.
πηγή

Αποφθέγματα του Θέογνι

• «Μην επαινείς κανένα προτού γνωρίσεις καλά τη φύση του, τους τρόπους του, τον χαρακτήρα του.»
• «Όποιος το μέτρο στο ποτό υπερβάλλει, ούτε τη γλώσσα του κρατά ούτε το νου του. Λέει κουβέντες παλαβές κι αισχρές για τους ξεμέθυστους. Όταν μεθάει δεν ντρέπεται όλα να τα κάνει. Ο φρόνιμος πιο πριν, χαμένος καταντάει. Και συ, που ξέρεις όλα αυτά, μην πίνεις κατά κόρο και πριν πιεις να το μετρήσεις, μην η κοιλιά σου σε βιάσει και σε μετατρέψει σε κακό υπηρέτη εφήμερων πραγμάτων.»
• «Το πολύ κρασί είναι κακό, αλλά όταν το πίνεις προσεκτικά αντί κακό, καλό είναι τότε.»
• «Στην κοινωνία πρέπει να είσαι πολύ συνετός. Το μυστικό που σου έχουν εμπιστευτεί να το θάβεις μέσα στην καρδιά σου. Ξέχασε κι ό,τι άκουσες ακόμα.»
• «Να φοβάσαι τον εχθρό που ζητάει να σε καθησυχάσει με γλυκά λόγια. Εάν αφεθείς στα χέρια του, δεν θα σκεφτεί τότε παρά την εκδίκηση και τίποτε δεν θα μπορέσει να τον αφοπλίσει.»
• «Η ελπίδα η μόνη ευνοϊκή θεότητα που έμεινε ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άλλες μας έχουν εγκαταλείψει κι ανέβηκαν στον Όλυμπο... Μα ο άνθρωπος, όσο βλέπει το φως του ήλιου, χαίρεται τα αγαθά της ελπίδας.»
• «Ο συνετός δεν πρέπει ποτέ να χάνει την ψυχική του γαλήνη. Μην αφήνεσαι καθόλου να σε βάλει κάτω η ατυχία, μην παρασύρεσαι ασύνετα μέσα στο πέλαγος της ευημερίας.»
• «Από έναν καλό άνθρωπο, μπορείς να κάμεις έναν κακό. Μα ποιος θα μπορέσει από έναν κακό να κάμει έναν άνθρωπο ενάρετο;»

πηγή

Θέογνις ο Μεγαρεύς

Όπως για τον 'Ομηρο, έτσι και για το Θέογνι, η νεότερη έρευνα αμφισβήτησε την ύπαρξή του. Αν για το μεγάλο επικό ποιητή δεν έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία, για το Θέογνι υπάρχει αναμφισβήτητη απόδειξη ότι είναι υπαρκτό πρόσωπο. Στους στίχους 19- 21 της συλλογής του, που σώζεται, ο ίδιος μιλάει για την κυριότητα των στίχων του "ώδε δε πας τις ερεί Θεογνιδός έστιν έπη του Μεγαρέος".
Ως προς την καταγωγή του ποιητή, το λεξικό της Σούδας αναφέρει ότι καταγόταν από τα Μέγαρα της Σικελίας και ότι γεννήθηκε κατά την 59η Ολυμπιάδα, δηλαδή το 545 π.Χ. Επιβεβαίωση όμως της πληροφορίας αυτής δεν έχουμε από άλλη πηγή και γι' αυτό επικράτησε να λέγεται ότι κατάγεται από τα Μέγαρα της Αττικής. Στο στίχο 764 αναφέρεται ο "πόλεμος των Μήδων", άρα ο Θέογνις ζούσε κατά το 490 π.Χ. Οι μελετητές του υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στα Μέγαρα της Αττικής και τον τοποθετούν στα χρόνια του τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη γύρω στο 525 π.χ.
Έχουμε μια ποιητική συλλογή του Θέογνι από 1389 ελεγειακούς στίχους. Η συλλογή χωρίζεται στο "Ελεγείων Α" 9στιχ. 1230) με ηθικοπολιτικής φύσης γνώμες, και στο "Ελεγείων Β" (στίχ. 1231 - 1389), με στίχους καθαρά ερωτικούς. Συνήθως τα ποιήματά του απαρτίζονταν από δύο μόνο στίχους και υπάρχουν ελεγείες του που δεν ξεπερνούν του δώδεκα στίχους.
Τα ποιήματα του Θεογνί, όχι μόνο τα τραγουδούσαν επί πολλούς αιώνες στα διάφορα συμπόσια, αλλά, λόγω της παιδαγωγικής αξίας τους και των ηθικών διδαγμάτων τα οποία περιείχαν, τα έβαλαν, παράλληλα, σαν μάθημα στα σχολεία της Αθήνας και ορισμένων άλλων αρχαιοελληνικών. Τα διακρίνει η ευπρέπεια και ο σεβασμός προς τους θεούς. Μάλιστα ο ίδιος δίνει και έναν κανονισμό συνιστώντας το μέτρο για την οινοποσία. Όποιος το ξεπεράσει δεν είναι πια κυρίαρχος της σκέψης και της γλώσσας του. Άλλωστε ο οίνος, κατά το Θέογνι, είναι το μέσον με το οποίο ελέγχεται ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου: "ανδρός δ' οίνος έδειξε νόον". Ο Θέογνις είχε αριστοκρατικές αντιλήψεις και μισούσε τους δημοκρατικούς. Με πάθος, καταπολεμούσε τις δημοκρατικές τους ιδέες. Τις αντιλήψεις του τις βλέπουμε στις παραινέσεις του προς το νεαρό αριστοκράτη Κύρνο τον Πολυπαϊδη, στον οποίο εξέθετε τη νοοτροπία της δωρικής αριστοκρατίας και γι' αυτόν τον παιδικό έρωτα ακόμη.
Πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, είχε γράψει τους εξής στίχους:
1)"ουδέ γαρ Ζευς ουθ’ ύων πάντεσ’ ανδάνει ούτ’ ανέχων". Δηλαδή ακόμα κι ο Δίας δεν μπορεί να είναι αρεστός σε όλους τους ανθρώπους ούτε όταν βρέχει ούτε όταν σταματά.
2)"Το ωραιότερο πράγμα είναι η απόλυτη δικαιοσύνη έπειτα βέβαια η υγεία και το εξαιρετικά ευχάριστο είναι ό,τι επιθυμεί κανείς να το πετυχαίνει". Δηλιακό επίγραμμα στο Λητήο της Δήλου .
3)«Θεούς αιδού και δέδιθι».Να ντρέπεσαι και να δέεσαι τους Θεούς.
πηγή

Ιχθύας ο Μεγαρεύς

Ο Ιχθύας ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος των αρχών του 4ου αιώνα π.Χ. που ανήκε στη Μεγαρική σχολή. Ήταν γιος του Μετάλλου και μαθητής του Ευκλείδη του Μεγαρέα τον οποίον και διαδέχθηκε στη διεύθυνση της Εριστικής (ή αλλίως Μεγαρικής)Σχολής.

Προς τον Ιχθύα απηύθυνε φιλοσοφικό διάλογο ο Διογένης ο Κυνικός.

Ευκλείδης ο Μεγαρεύς

Ο Ευκλείδης ο Μεγαρεύς, έζησε γύρω στο 450-380 π.Χ. και ήταν μαθητής του Σωκράτη στα Μέγαρα. Ίδρυσε την Εριστική Σχολή (αλλού αναγράφεται και ως Μεγαρική Σχολή), όπου δίδασκε την ελεατική και σωκρατική φιλοσοφία, με κατεύθυνση κυρίως λογική - γνωσιοθεωρητική.
Μια από τις φράσεις του:
"Το καλό είναι ένα και παίρνει πολλά ονόματα. Άλλοτε λέγεται σύνεση, άλλοτε Θεός, άλλοτε νους και τα υπόλοιπα".

Οι Άγιοι Έξι Μάρτυρες οι εν Μεγάροις

Ιστορικό της Ανευρέσεως των Ιερών Λειψάνων και Θαύματα

των Αγίων Έξι Μαρτύρων (Δωροθέου, Σαράντη, Σεραφείμ, Ιακώβου, Βασιλείου και Δημητρίου) των εν Μεγάροις Αθλησάντων, των οποίων η μνήμη τελείται την 16η Αυγούστου.

Η εύρεση λοιπόν,των ιερών λειψάνων των Αγίων Έξι Μαρτύρων έγινε, με τον εξής θαυμαστό τρόπο:

Το έτος 1798 εμφανίσθηκαν, σε όραμα σε ένα παιδί ηλικίας τότε εννέα χρονών, πού ονομαζόταν Πανούσης (στο τοπικό λεξιλόγιο των Μεγαριτών), τρεις άνδρες, σαν έφιπποι στρατιώτες, λέγοντας σ' αυτό, ότι πρέπει να βγάλουν από την γη τα λείψανα τους, χωρίς όμως να γνωστοποιήσουν τα ονόματά τους.
Το παιδί αυτό μετά από λίγες μέρες ανέφερε το δράμα του στον παππού του, ονόματι Σιδέρη, ό οποίος ήταν άνθρωπος αγροίκος και άπιστος και ο οποίος έδειρε το παιδί, γιατί νόμισε ότι έπλασε μόνο του την ιστορία για την εύρεση των Αγίων.
Οι Άγιοι όμως δεν έπαυσαν να παρουσιάζονται συνέχεια στο όνειρο του παιδιού, και να του δείχνουν τον τόπο της ταφής των, ζητώντας την εξαγωγή από την γη των ιερών τους λειψάνων. Κάθε φορά πού ο παππούς του παιδιού άκουγε κάτι τέτοιο, οργιζόταν όλο και περισσότερο, πολλαπλασιάζοντας τις τιμωρίες. Ό άνθρωπος αυτός αφού τιμωρήθηκε από τη Θεία Δικαιοσύνη με διάφορες τιμωρίες, τελικά πέθανε αμετανόητος.

Οι Άγιοι 4 μάρτυρες εν Μεγάροις

ΟΙ ΕΝ ΜΕΓΑΡΟΙΣ ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
ΠΟΛΥΕΚΤΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝ

Απολυτίκιο

Ήχος γ’, Θείας πίστεως
Χαίρει λάρνακα θείων λειψάνων,
πόλις έχουσα, η των Μεγάρων,
Γεωργίου, Πολύευκτου και Πλάτωνος
Αδριανού τε ιάματα βρύουσα,
και εκ κινδύνων λυτρούσα τους μέλποντας
Θείοι Μάρτυρες, Χριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε,
δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος

Οι Άγιοι Τέσσερες Μάρτυρες άθλησαν στους δύσκολους χρόνους της τουρκοκρατίας στην πόλη των Μεγάρων της Αττικής, όπου βρέθηκαν και τα τίμια και χαριτόβρυτα άγια λείψανά τους κατά θαυμαστό τρόπο. Το έτος 1754 ένας κληρικός λεγόμενος Οικονόμου, όπου πιθανόν το άνομα του να έχει σχέση με το οφίκκιο του οικονόμου, αφού σύμφωνα με έγγραφη μαρτυρία ήταν οικονόμος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ήθελε να κτίσει την οικία του. Ενώ οι εργάτες έσκαβαν τα θεμέλια τας οικίας, ένας από αυτούς αισθάνθηκε έντονη θερμότητα στα πόδια του, ώστε του ήταν αδύνατον να συνεχίσει να εργάζεται και ανέφερε το γεγονός αυτό στον ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ο Οικονόμος θέλησε να σκάψει ? ίδιος με τα χέρια του πιο βαθιά, και κατά παράδοξο τρόπο αισθάνθηκε και αυτός το ίδιο φαινόμενο. Συνέχισαν όμως όλοι να σκάβουν και ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά στην μεγάλη έκπληξη όταν αντίκρυσαν μία ενεπίγραφη μαρμάρινη πλάκα, πάνω στην οποία ήταν αναγραφόταν: Λείψανα Μαρτύρων. Αδριανός, Πολύευκτος, Πλάτων, Γεώργιος. Ανασηκώνοντας την πλάκα βρήκαν τα πάνσεπτα λείψανα των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων, δοξολογώντας τον Θεό για την ουράνια ευλογία και παρηγοριά πού τούς χάρισε. Στο μέρος αυτό όπου βρέθηκαν τα λείψανα η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φας κατάλοιπα από μία μεγάλη παλαιοχριστιανική βασιλική, πού χρονολογείται στα μέσα του 5ου έως τα μέσα του 6ου αιώνα, η οποία ήταν κτισμένη προς τιμήν των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων. Η εύρεση της μαρμάρινης πλάκας κοντά στην παλαιοχριστιανική βασιλική υποδηλώνει την ύπαρξη του τάφου των αγίων Μαρτύρων Αδριανού, Πολύευκτου, Γεωργίου και Πλάτωνος. Το γεγονός αυτό διαδόθηκε σε όλη την πόλη των Μεγάρων. Η χαρά όμως Μεγαρέων δεν κράτησε πολύ, καθώς την ίδια νύκτα ιερόσυλοι πήραν τα άγια λείψανα και έφυγαν για την Πελοπόννησο. Το γεγονός αυτό οι Μεγαρείς το ανέφεραν στους τοπικές τουρκικές αρχές, αλλά αυτοί αδιαφόρησαν και έτσι δεν κατόρθωσαν να τούς βρουν και να τούς συλλάβουν. Έπειτα από όλα αυτά οι Οικονόμος πήρε την μαρμάρινη πλάκα και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ανέφερε στον Πατριάρχη το συμβάν. Έκτοτε κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκονται τα άγια λείψανα των Τεσσάρων Μαρτύρων. Στα χέρια των Μεγαριτών παρέμειναν μόνο λίγα μικρά τεμάχια από τα δάχτυλα και τούς σπόνδυλους των αγίων Μαρτύρων, τα οποία η σύζυγος του Οικονόμου τα φύλασσε σε ένα σακκίδιο στο σπίτι της και διαδοχικά στην οικογένεια Οικονόμου. Το 1998 σε επισκευαστικές εργασίες της οικίας βρέθηκαν και άλλα τεμάχια αγίων λειψάνων, τα οποία τοποθετήθηκαν σε καλαίσθητη λειψανοθήκη. Το γεγονός αυτό πανηγυρίσθηκε με ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια. Όμως και πάλι η χαρά δεν κράτησε πολύ. Η λειψανοθήκη χάθηκε από τον Ναό όπου φυλασσόταν. Σήμερα τα λιγοστά τεμάχια από τα λείψανα των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων φυλλάσονται στον ομώνυμο Ιερό Ναό της πόλης των Μεγάρων, μέσα σε πολύτιμη αργυροποίκιλτη λειψανοθήκη. Έπειτα από σύντονες ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίο προσφέρθηκε στην γενέθλιο πόλη των μεγαλομαρτύρων ως διαρκή και μόνιμη ευλογία απότμημα από τα ιερά και χαριτόβρυτα λειψάνων των, τα οποία φυλάσσονται ως τιμαλφέστατον κειμήλιον στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων την 1η Φεβρουαρίου.

Πηγή.

Φημισμένοι Ολυμπιονίκες των Μεγάρων

Όρσιππος των Μεγάρων

O Όρσιππος από τα Μέγαρα, νικητής του αγώνος δρόμου το 720 π.Χ., διακρίθηκε σαν ο πρώτος Έλληνας που έτρεξε γυμνός στην Ολυμπία και τον επαίνεσαν για την πράξη του. Λέγεται πως έτσι άνοιξε τα σύνορα της πατρίδος του, ενώ οι εχθροί της προσπαθούσαν να τα μικρύνουν.

Ηρόδωρος των Μεγάρων

Ο Ηρόδωρος των Μεγάρων κέρδισε δέκα συνεχείς Ολυμπιάδες στο αγώνισμα της σάλπιγγας (328 - 296 π.Χ.) που κάλυπταν διάστημα σχεδόν 40 χρόνων και του έφεραν τεράστια δόξα.
Βοήθησε επίσης το βασιλιά Δημήτριο, τον Πολιορκητή να κυριεύσει την πόλη του Άργους, φυσώντας πολύ δυνατά, με δύο σάλπιγγες ταυτόχρονα και εμψυχώνοντας τους στρατιώτες.

Μεγαρικές Αποικίες

κάντε κλικ στην εικόνα για να τη δείτε ολόκληρη

The Byzantine Empire

A video made for the history of this glorious Empire , which was first created by Great Constantin of Rome, when he decided to move his capital city to Byzantium. Byzantium is an ancient city first settled by Megara Greeks. Constantin named his new Capital as Constantinople and the Empire as Byzantine. History of Byzantine Empire during 330-1453 A.C , 1000 years of Greek-Byzantine-Orthodox history,culture,religion,civilization and art.

Αρχαία Μεγαρικά Νομίσματα 2

Τα παρακάτω νομίσματα προέρχονται από το αρχείο του Βρετανικού Μουσείου.
(κλικ για μεγέθυνση)

Αρχαία Μεγαρικά Νομίσματα

Χρονολογείται μετά το 307 π.Χ.
Διάμετρος: 13 χιλιοστά
Αριστερά διακρίνουμε την πλώρη πλοίου της εποχής. Τρίποδο στο θάλαμο πλώρης.
Διακρίνεται το πρόθεμα ΜΕΓ ανάμεσα στα δυο δελφίνια.





Διάμετρος: 13 χιλιοστά
Αριστερά διακρίνουμε την πλώρη πλοίου της εποχής. Τρίποδο στο θάλαμο πλώρης.
Διακρίνεται το πρόθεμα ΜΕΓ ανάμεσα στα δυο δελφίνια.




Μέγαρα, 350~275 π.Χ. (14mm, 2.19 g) Δίχαλκο με το προθεμα ΜΕΓ και τα χαρακτηριστικά δελφίνια.




Δίας. Αχαϊκή συνάσπιση, Μέγαρα, 196~146 π.Χ. Μισή δραχμή.
Μονόγραμμα Α-Χ απο πάνω διακρίνεται λύρα, και κάτω δάφνινο στεφάνι.

Τα Μέγαρα από ψηλά

Μια αεροφωτογραφία πριν από 7 περίπου χρόνια πάνω απο την πόλη των Μεγάρων

Megara the forgotten city

Ο τιτλος τα λεει ολα...