Χαλκηδόνα, η "τυφλή" αποικία των Μεγαρέων

Αν η Κωνσταντινούπολη είναι η βασιλεύουσα, η Χαλκηδόνα στα ασιατικά παράλια του Βοσπόρου σίγουρα είναι η πριγκίπισσα. Η πόλη, που σήμερα φέρει την ονομασία Καντίκιοϊ, κρατά τους δικούς της ρυθμούς -ανατολίτικους και δυτικότροπους- με μεγαλύτερη αυθεντικότητα απ' ό,τι η Κωνσταντινούπολη που «λαμπυρίζει» ακριβώς απέναντί της. Οπου στρέψεις το βλέμμα ανακαλύπτεις ίχνη του ελληνικού παρελθόντος της, καθώς στις αρχές του 20ού αιώνα φιλοξενούσε 25.000 ομογενείς. Οι περίλαμπρες ορθόδοξες εκκλησίες και οι περήφανοι -περίπου 500- Ελληνες που ζουν σήμερα στη Χαλκηδόνα συνεχίζουν μία παράδοση αιώνων, στην οποία δεν ταιριάζει η μιζέρια. «Η ζωή είναι ωραία στη Χαλκηδόνα», λέει η 85χρονη Αναστασία Οζούνογλου και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα λόγια μιας γυναίκας που έζησε τα «Σεπτεμβριανά» του 1955, τα οδυνηρά για την ομογένεια επακόλουθα της εισβολής στην Κύπρο, και παραμένει στον τόπο της.

Τη Χαλκηδόνα την «κυνηγά» πάντα η Ιστορία με την εγκατάσταση των Μεγαρέων. Δημιούργησαν την αποικία τους, τη Χαλκηδόνα, στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου, στην επαρχία της Βιθυνίας, το 865 π.Χ, για να δεχτούν την κριτική ότι ήταν τυφλοί, αφού δεν είδαν το «διαμάντι» που ήταν απέναντί τους, δηλαδή την Κωνσταντινούπολη, την οποία δημιούργησαν αργότερα ως Βυζάντιο.

Στίλπων ο Μεγαρεύς

Διακεκριμένος φιλόσοφος, ο οποίος δίδαξε τόσο στη Μεγαρική Σχολή όσο και στην Αθήνα. Ο χρόνος ζωής και δράσης του προσδιορίζεται μόνον έμμεσα, με την έννοια ότι ήταν σύγχρονος του Δημητρίου του Πολιορκητού και του Πτολεμαίου του Σωτήρος (3ος – 2ος αιώνας π.Χ.). Αναγνώριζε την ύπαρξη μόνο ενός απόλυτου και ακίνητου όντος και απέκρουε την πολλαπλότητα των όντων. Κατά συνέπεια, απέκρουε και την πολυθεΐα. Ως υπέρτατο αγαθό ο Στίλπων θεωρεί την απάθεια της ψυχής. Κανένα σύγγραμμά του δεν έχει διασωθεί.
πηγή

Αποφθέγματα του Θέογνι

• «Μην επαινείς κανένα προτού γνωρίσεις καλά τη φύση του, τους τρόπους του, τον χαρακτήρα του.»
• «Όποιος το μέτρο στο ποτό υπερβάλλει, ούτε τη γλώσσα του κρατά ούτε το νου του. Λέει κουβέντες παλαβές κι αισχρές για τους ξεμέθυστους. Όταν μεθάει δεν ντρέπεται όλα να τα κάνει. Ο φρόνιμος πιο πριν, χαμένος καταντάει. Και συ, που ξέρεις όλα αυτά, μην πίνεις κατά κόρο και πριν πιεις να το μετρήσεις, μην η κοιλιά σου σε βιάσει και σε μετατρέψει σε κακό υπηρέτη εφήμερων πραγμάτων.»
• «Το πολύ κρασί είναι κακό, αλλά όταν το πίνεις προσεκτικά αντί κακό, καλό είναι τότε.»
• «Στην κοινωνία πρέπει να είσαι πολύ συνετός. Το μυστικό που σου έχουν εμπιστευτεί να το θάβεις μέσα στην καρδιά σου. Ξέχασε κι ό,τι άκουσες ακόμα.»
• «Να φοβάσαι τον εχθρό που ζητάει να σε καθησυχάσει με γλυκά λόγια. Εάν αφεθείς στα χέρια του, δεν θα σκεφτεί τότε παρά την εκδίκηση και τίποτε δεν θα μπορέσει να τον αφοπλίσει.»
• «Η ελπίδα η μόνη ευνοϊκή θεότητα που έμεινε ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άλλες μας έχουν εγκαταλείψει κι ανέβηκαν στον Όλυμπο... Μα ο άνθρωπος, όσο βλέπει το φως του ήλιου, χαίρεται τα αγαθά της ελπίδας.»
• «Ο συνετός δεν πρέπει ποτέ να χάνει την ψυχική του γαλήνη. Μην αφήνεσαι καθόλου να σε βάλει κάτω η ατυχία, μην παρασύρεσαι ασύνετα μέσα στο πέλαγος της ευημερίας.»
• «Από έναν καλό άνθρωπο, μπορείς να κάμεις έναν κακό. Μα ποιος θα μπορέσει από έναν κακό να κάμει έναν άνθρωπο ενάρετο;»

πηγή