Όπως για τον 'Ομηρο, έτσι και για το Θέογνι, η νεότερη έρευνα αμφισβήτησε την ύπαρξή του. Αν για το μεγάλο επικό ποιητή δεν έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία, για το Θέογνι υπάρχει αναμφισβήτητη απόδειξη ότι είναι υπαρκτό πρόσωπο. Στους στίχους 19- 21 της συλλογής του, που σώζεται, ο ίδιος μιλάει για την κυριότητα των στίχων του "ώδε δε πας τις ερεί Θεογνιδός έστιν έπη του Μεγαρέος".
Ως προς την καταγωγή του ποιητή, το λεξικό της Σούδας αναφέρει ότι καταγόταν από τα Μέγαρα της Σικελίας και ότι γεννήθηκε κατά την 59η Ολυμπιάδα, δηλαδή το 545 π.Χ. Επιβεβαίωση όμως της πληροφορίας αυτής δεν έχουμε από άλλη πηγή και γι' αυτό επικράτησε να λέγεται ότι κατάγεται από τα Μέγαρα της Αττικής. Στο στίχο 764 αναφέρεται ο "πόλεμος των Μήδων", άρα ο Θέογνις ζούσε κατά το 490 π.Χ. Οι μελετητές του υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στα Μέγαρα της Αττικής και τον τοποθετούν στα χρόνια του τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη γύρω στο 525 π.χ.
Έχουμε μια ποιητική συλλογή του Θέογνι από 1389 ελεγειακούς στίχους. Η συλλογή χωρίζεται στο "Ελεγείων Α" 9στιχ. 1230) με ηθικοπολιτικής φύσης γνώμες, και στο "Ελεγείων Β" (στίχ. 1231 - 1389), με στίχους καθαρά ερωτικούς. Συνήθως τα ποιήματά του απαρτίζονταν από δύο μόνο στίχους και υπάρχουν ελεγείες του που δεν ξεπερνούν του δώδεκα στίχους.
Τα ποιήματα του Θεογνί, όχι μόνο τα τραγουδούσαν επί πολλούς αιώνες στα διάφορα συμπόσια, αλλά, λόγω της παιδαγωγικής αξίας τους και των ηθικών διδαγμάτων τα οποία περιείχαν, τα έβαλαν, παράλληλα, σαν μάθημα στα σχολεία της Αθήνας και ορισμένων άλλων αρχαιοελληνικών. Τα διακρίνει η ευπρέπεια και ο σεβασμός προς τους θεούς. Μάλιστα ο ίδιος δίνει και έναν κανονισμό συνιστώντας το μέτρο για την οινοποσία. Όποιος το ξεπεράσει δεν είναι πια κυρίαρχος της σκέψης και της γλώσσας του. Άλλωστε ο οίνος, κατά το Θέογνι, είναι το μέσον με το οποίο ελέγχεται ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου: "ανδρός δ' οίνος έδειξε νόον". Ο Θέογνις είχε αριστοκρατικές αντιλήψεις και μισούσε τους δημοκρατικούς. Με πάθος, καταπολεμούσε τις δημοκρατικές τους ιδέες. Τις αντιλήψεις του τις βλέπουμε στις παραινέσεις του προς το νεαρό αριστοκράτη Κύρνο τον Πολυπαϊδη, στον οποίο εξέθετε τη νοοτροπία της δωρικής αριστοκρατίας και γι' αυτόν τον παιδικό έρωτα ακόμη.
Πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, είχε γράψει τους εξής στίχους:
1)"ουδέ γαρ Ζευς ουθ’ ύων πάντεσ’ ανδάνει ούτ’ ανέχων". Δηλαδή ακόμα κι ο Δίας δεν μπορεί να είναι αρεστός σε όλους τους ανθρώπους ούτε όταν βρέχει ούτε όταν σταματά.
2)"Το ωραιότερο πράγμα είναι η απόλυτη δικαιοσύνη έπειτα βέβαια η υγεία και το εξαιρετικά ευχάριστο είναι ό,τι επιθυμεί κανείς να το πετυχαίνει". Δηλιακό επίγραμμα στο Λητήο της Δήλου .
3)«Θεούς αιδού και δέδιθι».Να ντρέπεσαι και να δέεσαι τους Θεούς.
πηγή
Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008
Ιχθύας ο Μεγαρεύς
Ο Ιχθύας ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος των αρχών του 4ου αιώνα π.Χ. που ανήκε στη Μεγαρική σχολή. Ήταν γιος του Μετάλλου και μαθητής του Ευκλείδη του Μεγαρέα τον οποίον και διαδέχθηκε στη διεύθυνση της Εριστικής (ή αλλίως Μεγαρικής)Σχολής.
Προς τον Ιχθύα απηύθυνε φιλοσοφικό διάλογο ο Διογένης ο Κυνικός.
Προς τον Ιχθύα απηύθυνε φιλοσοφικό διάλογο ο Διογένης ο Κυνικός.
Ευκλείδης ο Μεγαρεύς
Ο Ευκλείδης ο Μεγαρεύς, έζησε γύρω στο 450-380 π.Χ. και ήταν μαθητής του Σωκράτη στα Μέγαρα. Ίδρυσε την Εριστική Σχολή (αλλού αναγράφεται και ως Μεγαρική Σχολή), όπου δίδασκε την ελεατική και σωκρατική φιλοσοφία, με κατεύθυνση κυρίως λογική - γνωσιοθεωρητική.
Μια από τις φράσεις του:
"Το καλό είναι ένα και παίρνει πολλά ονόματα. Άλλοτε λέγεται σύνεση, άλλοτε Θεός, άλλοτε νους και τα υπόλοιπα".
Μια από τις φράσεις του:
"Το καλό είναι ένα και παίρνει πολλά ονόματα. Άλλοτε λέγεται σύνεση, άλλοτε Θεός, άλλοτε νους και τα υπόλοιπα".
Σάββατο 16 Αυγούστου 2008
Οι Άγιοι Έξι Μάρτυρες οι εν Μεγάροις
Ιστορικό της Ανευρέσεως των Ιερών Λειψάνων και Θαύματα
των Αγίων Έξι Μαρτύρων (Δωροθέου, Σαράντη, Σεραφείμ, Ιακώβου, Βασιλείου και Δημητρίου) των εν Μεγάροις Αθλησάντων, των οποίων η μνήμη τελείται την 16η Αυγούστου.
Η εύρεση λοιπόν,των ιερών λειψάνων των Αγίων Έξι Μαρτύρων έγινε, με τον εξής θαυμαστό τρόπο:
Το έτος 1798 εμφανίσθηκαν, σε όραμα σε ένα παιδί ηλικίας τότε εννέα χρονών, πού ονομαζόταν Πανούσης (στο τοπικό λεξιλόγιο των Μεγαριτών), τρεις άνδρες, σαν έφιπποι στρατιώτες, λέγοντας σ' αυτό, ότι πρέπει να βγάλουν από την γη τα λείψανα τους, χωρίς όμως να γνωστοποιήσουν τα ονόματά τους.
Το παιδί αυτό μετά από λίγες μέρες ανέφερε το δράμα του στον παππού του, ονόματι Σιδέρη, ό οποίος ήταν άνθρωπος αγροίκος και άπιστος και ο οποίος έδειρε το παιδί, γιατί νόμισε ότι έπλασε μόνο του την ιστορία για την εύρεση των Αγίων.
Οι Άγιοι όμως δεν έπαυσαν να παρουσιάζονται συνέχεια στο όνειρο του παιδιού, και να του δείχνουν τον τόπο της ταφής των, ζητώντας την εξαγωγή από την γη των ιερών τους λειψάνων. Κάθε φορά πού ο παππούς του παιδιού άκουγε κάτι τέτοιο, οργιζόταν όλο και περισσότερο, πολλαπλασιάζοντας τις τιμωρίες. Ό άνθρωπος αυτός αφού τιμωρήθηκε από τη Θεία Δικαιοσύνη με διάφορες τιμωρίες, τελικά πέθανε αμετανόητος.
των Αγίων Έξι Μαρτύρων (Δωροθέου, Σαράντη, Σεραφείμ, Ιακώβου, Βασιλείου και Δημητρίου) των εν Μεγάροις Αθλησάντων, των οποίων η μνήμη τελείται την 16η Αυγούστου.
Η εύρεση λοιπόν,των ιερών λειψάνων των Αγίων Έξι Μαρτύρων έγινε, με τον εξής θαυμαστό τρόπο:
Το έτος 1798 εμφανίσθηκαν, σε όραμα σε ένα παιδί ηλικίας τότε εννέα χρονών, πού ονομαζόταν Πανούσης (στο τοπικό λεξιλόγιο των Μεγαριτών), τρεις άνδρες, σαν έφιπποι στρατιώτες, λέγοντας σ' αυτό, ότι πρέπει να βγάλουν από την γη τα λείψανα τους, χωρίς όμως να γνωστοποιήσουν τα ονόματά τους.
Το παιδί αυτό μετά από λίγες μέρες ανέφερε το δράμα του στον παππού του, ονόματι Σιδέρη, ό οποίος ήταν άνθρωπος αγροίκος και άπιστος και ο οποίος έδειρε το παιδί, γιατί νόμισε ότι έπλασε μόνο του την ιστορία για την εύρεση των Αγίων.
Οι Άγιοι όμως δεν έπαυσαν να παρουσιάζονται συνέχεια στο όνειρο του παιδιού, και να του δείχνουν τον τόπο της ταφής των, ζητώντας την εξαγωγή από την γη των ιερών τους λειψάνων. Κάθε φορά πού ο παππούς του παιδιού άκουγε κάτι τέτοιο, οργιζόταν όλο και περισσότερο, πολλαπλασιάζοντας τις τιμωρίες. Ό άνθρωπος αυτός αφού τιμωρήθηκε από τη Θεία Δικαιοσύνη με διάφορες τιμωρίες, τελικά πέθανε αμετανόητος.
Οι Άγιοι 4 μάρτυρες εν Μεγάροις
ΟΙ ΕΝ ΜΕΓΑΡΟΙΣ ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
ΠΟΛΥΕΚΤΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝ
Απολυτίκιο
Οι Άγιοι Τέσσερες Μάρτυρες άθλησαν στους δύσκολους χρόνους της τουρκοκρατίας στην πόλη των Μεγάρων της Αττικής, όπου βρέθηκαν και τα τίμια και χαριτόβρυτα άγια λείψανά τους κατά θαυμαστό τρόπο. Το έτος 1754 ένας κληρικός λεγόμενος Οικονόμου, όπου πιθανόν το άνομα του να έχει σχέση με το οφίκκιο του οικονόμου, αφού σύμφωνα με έγγραφη μαρτυρία ήταν οικονόμος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ήθελε να κτίσει την οικία του. Ενώ οι εργάτες έσκαβαν τα θεμέλια τας οικίας, ένας από αυτούς αισθάνθηκε έντονη θερμότητα στα πόδια του, ώστε του ήταν αδύνατον να συνεχίσει να εργάζεται και ανέφερε το γεγονός αυτό στον ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ο Οικονόμος θέλησε να σκάψει ? ίδιος με τα χέρια του πιο βαθιά, και κατά παράδοξο τρόπο αισθάνθηκε και αυτός το ίδιο φαινόμενο. Συνέχισαν όμως όλοι να σκάβουν και ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά στην μεγάλη έκπληξη όταν αντίκρυσαν μία ενεπίγραφη μαρμάρινη πλάκα, πάνω στην οποία ήταν αναγραφόταν: Λείψανα Μαρτύρων. Αδριανός, Πολύευκτος, Πλάτων, Γεώργιος. Ανασηκώνοντας την πλάκα βρήκαν τα πάνσεπτα λείψανα των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων, δοξολογώντας τον Θεό για την ουράνια ευλογία και παρηγοριά πού τούς χάρισε. Στο μέρος αυτό όπου βρέθηκαν τα λείψανα η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φας κατάλοιπα από μία μεγάλη παλαιοχριστιανική βασιλική, πού χρονολογείται στα μέσα του 5ου έως τα μέσα του 6ου αιώνα, η οποία ήταν κτισμένη προς τιμήν των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων. Η εύρεση της μαρμάρινης πλάκας κοντά στην παλαιοχριστιανική βασιλική υποδηλώνει την ύπαρξη του τάφου των αγίων Μαρτύρων Αδριανού, Πολύευκτου, Γεωργίου και Πλάτωνος. Το γεγονός αυτό διαδόθηκε σε όλη την πόλη των Μεγάρων. Η χαρά όμως Μεγαρέων δεν κράτησε πολύ, καθώς την ίδια νύκτα ιερόσυλοι πήραν τα άγια λείψανα και έφυγαν για την Πελοπόννησο. Το γεγονός αυτό οι Μεγαρείς το ανέφεραν στους τοπικές τουρκικές αρχές, αλλά αυτοί αδιαφόρησαν και έτσι δεν κατόρθωσαν να τούς βρουν και να τούς συλλάβουν. Έπειτα από όλα αυτά οι Οικονόμος πήρε την μαρμάρινη πλάκα και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ανέφερε στον Πατριάρχη το συμβάν. Έκτοτε κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκονται τα άγια λείψανα των Τεσσάρων Μαρτύρων. Στα χέρια των Μεγαριτών παρέμειναν μόνο λίγα μικρά τεμάχια από τα δάχτυλα και τούς σπόνδυλους των αγίων Μαρτύρων, τα οποία η σύζυγος του Οικονόμου τα φύλασσε σε ένα σακκίδιο στο σπίτι της και διαδοχικά στην οικογένεια Οικονόμου. Το 1998 σε επισκευαστικές εργασίες της οικίας βρέθηκαν και άλλα τεμάχια αγίων λειψάνων, τα οποία τοποθετήθηκαν σε καλαίσθητη λειψανοθήκη. Το γεγονός αυτό πανηγυρίσθηκε με ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια. Όμως και πάλι η χαρά δεν κράτησε πολύ. Η λειψανοθήκη χάθηκε από τον Ναό όπου φυλασσόταν. Σήμερα τα λιγοστά τεμάχια από τα λείψανα των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων φυλλάσονται στον ομώνυμο Ιερό Ναό της πόλης των Μεγάρων, μέσα σε πολύτιμη αργυροποίκιλτη λειψανοθήκη. Έπειτα από σύντονες ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίο προσφέρθηκε στην γενέθλιο πόλη των μεγαλομαρτύρων ως διαρκή και μόνιμη ευλογία απότμημα από τα ιερά και χαριτόβρυτα λειψάνων των, τα οποία φυλάσσονται ως τιμαλφέστατον κειμήλιον στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων την 1η Φεβρουαρίου.
Πηγή.
ΠΟΛΥΕΚΤΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝ
Απολυτίκιο
Ήχος γ’, Θείας πίστεως
Χαίρει λάρνακα θείων λειψάνων,
πόλις έχουσα, η των Μεγάρων,
Γεωργίου, Πολύευκτου και Πλάτωνος
Αδριανού τε ιάματα βρύουσα,
και εκ κινδύνων λυτρούσα τους μέλποντας
Θείοι Μάρτυρες, Χριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε,
δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος
Οι Άγιοι Τέσσερες Μάρτυρες άθλησαν στους δύσκολους χρόνους της τουρκοκρατίας στην πόλη των Μεγάρων της Αττικής, όπου βρέθηκαν και τα τίμια και χαριτόβρυτα άγια λείψανά τους κατά θαυμαστό τρόπο. Το έτος 1754 ένας κληρικός λεγόμενος Οικονόμου, όπου πιθανόν το άνομα του να έχει σχέση με το οφίκκιο του οικονόμου, αφού σύμφωνα με έγγραφη μαρτυρία ήταν οικονόμος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ήθελε να κτίσει την οικία του. Ενώ οι εργάτες έσκαβαν τα θεμέλια τας οικίας, ένας από αυτούς αισθάνθηκε έντονη θερμότητα στα πόδια του, ώστε του ήταν αδύνατον να συνεχίσει να εργάζεται και ανέφερε το γεγονός αυτό στον ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ο Οικονόμος θέλησε να σκάψει ? ίδιος με τα χέρια του πιο βαθιά, και κατά παράδοξο τρόπο αισθάνθηκε και αυτός το ίδιο φαινόμενο. Συνέχισαν όμως όλοι να σκάβουν και ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά στην μεγάλη έκπληξη όταν αντίκρυσαν μία ενεπίγραφη μαρμάρινη πλάκα, πάνω στην οποία ήταν αναγραφόταν: Λείψανα Μαρτύρων. Αδριανός, Πολύευκτος, Πλάτων, Γεώργιος. Ανασηκώνοντας την πλάκα βρήκαν τα πάνσεπτα λείψανα των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων, δοξολογώντας τον Θεό για την ουράνια ευλογία και παρηγοριά πού τούς χάρισε. Στο μέρος αυτό όπου βρέθηκαν τα λείψανα η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φας κατάλοιπα από μία μεγάλη παλαιοχριστιανική βασιλική, πού χρονολογείται στα μέσα του 5ου έως τα μέσα του 6ου αιώνα, η οποία ήταν κτισμένη προς τιμήν των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων. Η εύρεση της μαρμάρινης πλάκας κοντά στην παλαιοχριστιανική βασιλική υποδηλώνει την ύπαρξη του τάφου των αγίων Μαρτύρων Αδριανού, Πολύευκτου, Γεωργίου και Πλάτωνος. Το γεγονός αυτό διαδόθηκε σε όλη την πόλη των Μεγάρων. Η χαρά όμως Μεγαρέων δεν κράτησε πολύ, καθώς την ίδια νύκτα ιερόσυλοι πήραν τα άγια λείψανα και έφυγαν για την Πελοπόννησο. Το γεγονός αυτό οι Μεγαρείς το ανέφεραν στους τοπικές τουρκικές αρχές, αλλά αυτοί αδιαφόρησαν και έτσι δεν κατόρθωσαν να τούς βρουν και να τούς συλλάβουν. Έπειτα από όλα αυτά οι Οικονόμος πήρε την μαρμάρινη πλάκα και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ανέφερε στον Πατριάρχη το συμβάν. Έκτοτε κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκονται τα άγια λείψανα των Τεσσάρων Μαρτύρων. Στα χέρια των Μεγαριτών παρέμειναν μόνο λίγα μικρά τεμάχια από τα δάχτυλα και τούς σπόνδυλους των αγίων Μαρτύρων, τα οποία η σύζυγος του Οικονόμου τα φύλασσε σε ένα σακκίδιο στο σπίτι της και διαδοχικά στην οικογένεια Οικονόμου. Το 1998 σε επισκευαστικές εργασίες της οικίας βρέθηκαν και άλλα τεμάχια αγίων λειψάνων, τα οποία τοποθετήθηκαν σε καλαίσθητη λειψανοθήκη. Το γεγονός αυτό πανηγυρίσθηκε με ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια. Όμως και πάλι η χαρά δεν κράτησε πολύ. Η λειψανοθήκη χάθηκε από τον Ναό όπου φυλασσόταν. Σήμερα τα λιγοστά τεμάχια από τα λείψανα των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων φυλλάσονται στον ομώνυμο Ιερό Ναό της πόλης των Μεγάρων, μέσα σε πολύτιμη αργυροποίκιλτη λειψανοθήκη. Έπειτα από σύντονες ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίο προσφέρθηκε στην γενέθλιο πόλη των μεγαλομαρτύρων ως διαρκή και μόνιμη ευλογία απότμημα από τα ιερά και χαριτόβρυτα λειψάνων των, τα οποία φυλάσσονται ως τιμαλφέστατον κειμήλιον στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων την 1η Φεβρουαρίου.
Πηγή.
Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008
Φημισμένοι Ολυμπιονίκες των Μεγάρων
Όρσιππος των Μεγάρων
O Όρσιππος από τα Μέγαρα, νικητής του αγώνος δρόμου το 720 π.Χ., διακρίθηκε σαν ο πρώτος Έλληνας που έτρεξε γυμνός στην Ολυμπία και τον επαίνεσαν για την πράξη του. Λέγεται πως έτσι άνοιξε τα σύνορα της πατρίδος του, ενώ οι εχθροί της προσπαθούσαν να τα μικρύνουν.
Ηρόδωρος των Μεγάρων
Βοήθησε επίσης το βασιλιά Δημήτριο, τον Πολιορκητή να κυριεύσει την πόλη του Άργους, φυσώντας πολύ δυνατά, με δύο σάλπιγγες ταυτόχρονα και εμψυχώνοντας τους στρατιώτες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)